Miesięcznik Muzyk i Magazyn Lizard o płycie „Żelazna”
Miesięcznik MUZYK FCM:
Arek Zawiliński z grupą Na Drodze nagrał album z muzyką okołobluesową. A raczej z utworami będącymi swoistą alegoria wiejskiego bluesa, folku i country, Tym, co najwyraźniej odróżnia archetyp amerykański od „Żelaznej”, to przede wszystkim teksty słowne. Język angielski jest bowiem tak silnie skojarzony ze wspomnianymi nurtami, że ich polskie ekwiwalenty natychmiast sytuują treści dźwiękowe w innej perspektywie. A przecież czteroosobowy zespół Arkadiusza Zawilińskiego gra bardzo stylowo i zgodnie z kanonami gatunku.
Tuzin kompozycji autorstwa Zawilińskiego zadowoli, mam nadzieję, każdego wielbiciela rasowego folk-bluesa. Tym bardziej, że wykorzystane w nagraniach akustyczne instrumenty (gitara rezofoniczna, banjo, harmonijki ustne i perkusja) tworzą dużo przestrzeni akustycznej dla interesującego głosu wokalisty (Arka Zawilińskiego).
Niebanalna tematyka pieśni dotyka różnych problemów dnia codziennego i stanowi w sumie prawie filozoficzne przesłanie o naszej drodze i związanych z nią radościach, zawirowaniach i smutkach, Ale demagogii w nich nie ma. Zresztą najlepiej samemu ocenić.
Autor: Piotr Kałużny
Recenzja w Magazynie Lizard:
W nieco inne klimaty muzyczne wnikamy słuchając płyty „Żelazna” (Flower, 2012), którą sygnuje Arek Zawiliński i Na Drodze.
To w większości brzmienia akustyczne z charakterystycznym dźwiękiem gitary dobro na pierwszym planie. Zawiliński, który zaraził się tym instrumentem przed laty, podczas swojego pobytu w Holandii, pozostaje jej wierny i pozwala obcować słuchaczom z oryginalnym instrumentem na kolejnej, trzeciej już studyjnej płycie projektu Na Drodze.
Mając w pamięci album poprzedni, „Blues Dziewięciu”, wciąż mamy do czynienia ze swoistym amalgamatem bluesa, folku i country. Do tego, ciekawe, niebanalne teksty lidera oraz urozmaicone harmonijką i skrzypcami brzmienie.
Interesująca płyta, choć – nadal – raczej dla dość wąskiego grona odbiorców.
Autor: Jacek Kuźnik